از سخنان امیر مؤمنان در نهج البلاغه به روشنی استفاده می شود که معاد در سرای دیگر با بدن طبیعی و عنصری صورت خواهد پذیرفت؛ مانند:اخرجهم من ضرایح القبور و اوکار الطیور و اوجرة السباع، و مطارح المهالک سراعا الی امره مهطعین الی معاده؛ ⁽⁶⁾مردگان را از دل گورها و ... بیرون می آورد، در حالی که به سوی فرمان خدا می شتابند و به محل بازگشت خود مبادرت می نمایند.و نیز می فرماید:و اخرج من فیها فجددهم علی اخلاقهم و جمعهم بعد تفرقهم؛ ⁽⁷⁾کسانی را که در زمین نهفته اند بیرون می آورد سپس آفرینش آنان را پس از کهنه شدن تجدید می کند و همه را پس از پراکندن گرد می آورد.و اعلموا انه لیس لهذا الجلد الرقیق صبر علی النار فارحموا نفوسکم؛ ⁽⁸⁾بدانید برای این پوست نازک، صبر و بردباری بر آتش نیست، پس به خودتان رحم کنید.

پی نوشتها:

.1 عرشیه، چاپ جدید، ص .245

.2 یس (36) آیه .79

.3 قیامت (75) آیه های 3 و .4

.4 عادیات (100) آیه .9

.5 یس (36) آیه .51

.6 نهج البلاغه (عبده)، خطبه .80

.7 همان، خطبه 105 و ضمیر «فیها» مربوط به «ارض» است که در ما قبل این جمله ها وارد شده است.

.8 همان، خطبه .178